Tijdens de film over de solo kajakexpeditie “Vancouver Island”, die een uur duurt, neem ik je mee langs de ruige kust van het eiland. Vanaf de start in plaatsje Ucluelet aan de Pacific West Coast is de reis vastgelegd op film. Ik vrees de beren. Welke ontmoetingen heb ik nog meer met het wildlife van de Canadese wildernis? Wat betekent het om in je eentje ruim 1100 km te gaan peddelen? De mentale kracht en fysieke inspanning worden flink op de proef gesteld en als dan ook nog de pech toeslaat..

Nu te boeken voor kajakclubs, watersport verenigingen, rotary of gezelligheidsvereniging. Mail en vraag naar de mogelijkheden.

.

Life blog Vancouver Island

1 juli 2019

Op 13 juli gaat het vliegtuig naar Vancouver en op 17 juli stap ik in de boot vanaf Ucluelet (pacific rim) om de 1200 km rond Vancouver Island in m’n eentje te gaan varen. Als het weer het toelaat natuurlijk. Eerst via de westkust naar het zuiden en dan via de oostkant naar het noorden om na 35/40 dagen via de westkust weer in Ucluelet aan te komen bij Justine Curgenven. Weer een fantastisch mooi avontuur tegemoet!

17 juli 2019

Vandaag de kajak opgehaald bij Justine Curgenven in Ucluelet. De boot is nu klaar voor vertrek. Morgenochtend de eerste kilometers maken naar Broken Group Islands en dan overnachten in Keeha Bay. Zin in!

19 juli 2019

Het avontuur gaat verder. Gister eerst van Ucluelet naar Broken Group island gevaren om daar lekker te lunchen. En vervolgens door gevaren naar Keeha Bay waar ik op een smal stukje strand overnacht heb. 
‘S nachts kwam het water flink om hoog door een goede swell. Gelukkig alles nog droog en na een nachtje slapen was ik er vandaag weer helemaal klaar voor. 
Ik heb inmiddels al 2 walvissen gespot dus dat belooft nog wat voor de rest van de trip. 
Vol goede moed vertrek ik vandaag weer. 
Voor de lunch en voor de slaapplek moest ik een flinke branding door. Deze kon ik gelukkig redelijk ontwijken door in de luwte van de rotsen te gaan varen. 
Word vervolgd 🙂

Vandaag (zondag 21 juli) een rustdag in Cambell Cove. Na vier dagen varen zit er nu 165 km op. Onderweg al veel beleefd en gezien. Zomaar twee Grey Whales die opduiken op 30 meter afstand, Zeearenden, dolfijnen het is geweldig. Ook al kennis gemaakt met de oceaandeining op het strand, dikke bakken. En dan de tent vlak bij de vloedlijn opzetten. En met de eb een bult stenen tegenkomen en dan met juthout de boot naar de waterkant schuiven. Kostte wel even moeite🙂
De omgeving is prachtig. Ook al leuke ontmoetingen gehad. Vlak naast iemand gekampeerd op het strand die al een week op de enige open plek tussen de stenen stond. En in Cambell Cove heel hartelijk ontvangen op een stacaravanpark door Jim en Elanor en de rest van het veld. ‘S avonds bij een vuurtje en ‘s morgens heerlijk ontbijten terwijl de lekke band van mn karretje gerepareerd is. Helaas is deze weer lek dus daar moet ik iets voor verzinnen. In Nanaimo maar naar de bouwmarkt want die kar heb ik zeker nodig. 
Het weer is tot nu toe perfect. Start met regen. Nu weinig wind en veel zon. Gister 50 km gevaren en de dag er voor 45. De rustdag even nodig om alle indrukken te verwerken voor het volgende deel. Morgen rond Race Rock bij Victoria en dan op naar boven. 
Heb veel gefilmd al maar nog te weinig met de telefoon. Verbindingen met wifi zijn schaars hier.

27 juli 2019

Aangeland in Nanaimo voor wat reparaties. Het karretje is inmiddels klaar. Er zat een gat in de binnenband. In Montague-harbour is deze bij de kajak en fietsverhuur goed geplakt door een stel uit Duitsland die de verhuur regelen. De schegkabel zit ook weer vast, geholpen door groepsleiders en kajakinstructeurs Jacob en Clay van een fietsvakantie groep. Tijdens mn lunch. Ze zijn opgeleid door Shawna en Leon. In die groep zat ook een mevrouw die De Lange heet en waarvan grootouders ooit zijn geëmigreerd uit Fryslan. (Hoe kom je de mensen tegen..) En ik mocht met hen mee lunchen. De bevestigingsogen voor de waterzak zitten ook weer vast. Niet onbelangrijk als ik op de kop hang dat dan de waterzak blijft hangen op de bodem ipv op mijn benen en ik de boot niet uitkan onderwater. Een dikke dot sikaflex doet wonderen. Met de taxi ook nog naar een buitensport winkel gereden voor extra waterzakken. Het heeft te leiden allemaal en de grote zak die mee is begint al flink te slijten, was ook niet nieuw. Nu dus drie extra (22 liter) ook voor de Westkust want het is droog overal. 

Enfin, na Cambell cove (vier dagen geleden) heel mooi door race rock gesurft. Het woei 20 knopen en er stonden flinke golven. De mensen in een rib van de whale whatching tours stonden wel even raar te kijken. Toen ik in een surf ook nog een hand opstak, gingen alle armen in de rib omhoog! 
Daarna op Discovery Island overnacht en een leuke avond bij Cheryl en David gehad. David is bekend in het kayakwereldje en is vrienden met Slime of te wel Peter Knowles. Bekend van de wildwater kajak gidsen. En vriend met de oprichter van Necky kayaks. Ook bij hun veel plezier gehad. 

Na Discovery Island door naar Rum. Een klein eilandje waar ook drie kajakkers overnachtten. Toen door naar Montague-harbour en op de camping met een geleende solardouche (zwarte zak met douchekop) in een compost toiletje voor het eerst gedoucht. Iedereen heeft een douche op de boot/caravan of doet dat thuis. Lekker als je een maand onderweg bent.. 

Verder nog een Bultrug gezien, rivier otters, een Amerikaanse Zeearend die een vis uit het water wilde plukken maar zelf in het water terecht kwam en er weer uit wist te fladderen. Grote vogels!

Gister nog uitgenodigd om mee te eten bij mensen met een cabin op De Coursi Island. Ook heel leuk om zoveel verschillende mensen te ontmoeten. 

Nu een nachtje in een hotel in Nanaimo. Even douchen en bijkomen en morgen weer oppad naar het Noorden richting Nanoose. Net trouwens in een heel coole tentje gegeten in Nanaimo. Een typische Poultrin en een bubble tea smoothy van Food Karma The Globe. Echt even aansteken daar als je ooit in Nanaimo bent!

31 juli 2019

Vandaag een vrije dag na 10 dagen varen. Het regende vanochtend voor het eerst weer sinds de regen in Ucluelet. De wekker ging en ik was moe. De keuze was niet moeilijk om te blijven liggen en om 10u werd ik weer wakker en was het droog op de camping Kin Beach ten noorden van Comox. Gister een tocht gevaren van 45 km naar Comox en de dag ervoor van 55 km met 20 kts tegenwind van Ballenas naar Hornby. Ballenas zat onder de muggen en ik dus ook. De aankomst was wel grappig. Ik dacht alleen te zijn maar toen ik aankwam lag er een speedboot vol jongeren met een stel ouders. Ik kreeg aan boord een biertje en even een kletspraatje. 
Het eiland Hornby was wel bijzonder. Een heel mooi zandstrand met allemaal dagjesmensen. Een soort hippie markt met een hele coole supermarkt met allemaal gewone maar ook bijzondere ecoproducten en een mooie stijl. Ze kwamen even vragen of ik het allemaal kon vinden omdat ik overal stond te kijken. Haha. ‘S nachts op het strand geslapen. Rond een uur of 0.00u kwamen er weer groepen mensen zwemmen. Erg grappig om alle reacties te horen van mensen die dat heel spannend vinden om op hun vakantie ‘s nachts te gaan zwemmen. Bij vertrek nog de familie Van der Hoek- Kunst ontmoet. Canadezen met voorouders uit Drachten. Erg grappig. 
Morgen naar Cambell River. Het karretje is weer kapot, dit keer is de aluminium as afgebroken. Ik hoop dat ze ‘m kunnen lassen of een nieuwe stang kunnen buigen. Tot die tijd doet de balkentruc het nog maar dat kost veel energie.

7 augustus 2019

Aangekomen in Port McNeill en gister en vandaag een ‘vrije’ dag gehad en lekker uitslapen en bijkomen in een appartementje. Heb er nu 650 km opzitten. Gister alles schoongemaakt ter voorbereiding op het tweede deel van de reis. Het noorden en de westkust. 
Op het postkantoor lag de voedseldrop klaar en na de was en boodschappen te hebben gedaan had ik de rest van de dag even niks. Heerlijk luieren en toen liet ook mijn lijf even weten dat de rust prima is. Slaperig en stijve spieren. 
De doorvaart in de avond door Seymoure Narrows vanaf Cambell River was spannend door regen, mist en de moeilijke aanvaarroute via stromingen, keerstromen en de korte tijd van twee uur tov 12 km peddelen. En toen kwam er ook nog een cruiseschip doorheen. Wel kicken dat het lukt door gebruik te maken van tegengestelde stromingen en het water goed te ‘lezen’ in mist en regen. 
De dagen er na doorgepeddeld door Discovery Passage met deels het tij mee en ook tegen waarin ik ook de keerwaters opzocht om vooruit te komen. Toch weer afstanden van 45 en 55 km.
Bij aankomst in Port McNeill voer ik tegen een muur van mist op. Even genoeg dus en klaarmaken voor deel twee. 
De las en de as van het karretje is alsnog gebroken. Bij Micron machinebouw buigen ze nu een nieuwe stang en die is morgen klaar. Het aluminium is dun en deels ook versleten door het gebruik. Dat zagen ze meteen al nog voordat ik de gebroken las had laten zien. Vakmensen dus bij Micron. (Voor wie ooit in port McNeill is en pech heeft). 
Morgen verder langs de kust tot net voorbij port Hardy of naar Bere Point als het karretje later klaar is. Het tij is niet gunstig en de mist trekt rond 11 u op en komt binnen rond 16 u. Het heet hier ook Fogust ipv August.

Het karretje is klaar dus instappen maar! Stukken afgezaagd en twee nieuw gebogen assen van massief aluminium, deels in het bestaande frame geperst en vastgelast. Karretje is beter dan ooit! Door Micron Machine Works in Port McNeill. Thanks guys!
Nu op naar Bere Point. Port Hardy is te laat om nu nog te peddelen. En dan op naar de noordkust.

11 augustus 2019

Na Port Mc Neill, waar het karretje weer helemaal gefixt is, ben ik door gevaren naar Bere Point.
De volgende dag was er erg veel nevel, maar ben toch maar gaan varen. Op naar het Noorden door het Goletas Channel waar ik mijn eerste zeeotter heb gespot.
Afgelopen nacht heb ik doorgebracht op Cape Sutil en daar heb ik besloten om Cape Scott te gaan proberen te ronden. Dit is gelukt en ik ben daar nu lekker op het zuidstrand.
Vanaf hier hebben de golven helemaal vrij spel tot ze op de kust kapot kletteren dus ik ben benieuwd. Gelukkig zijn er geen stormen voorspeld en gaat de wind over een paar dagen draaien, zodat ik hem in de rug heb.

17 augustus 2019

Ondertussen weer een hoop gebeurd.
Heb het eerste deel van Brooks – Peninsula gevaren. 
Ook het 2e deel met succes afgelegd.
Mooi overnacht op het westelijk gedeelte van Brooks en daarna op Bunsby island.
Nu zit ik op Spring island en blijf hier even een dagje om een beetje bij te komen.
Dat heb ik ook wel even nodig want mijn maag is even een beetje in de war ook zit ik helemaal onder de muggenbulten.
Is even zwaar nu alles bij elkaar. 
Er is hier een winkeltje dus kan alles en mn eten wel weer op orde krijgen.

21 augustus 2019

Het einde begint te naderen. De eerste 1000km zijn achter de rug, dat betekent nog maar een paar dagen op het water voor dat ik weer aan het landleven moet gaan wennen. 
Na Spring island heb ik 35 km naar Catala gevaren om de volgende dag 50km naar Yuquot te peddelen. Hier neem ik een dagje rust om de wind een beetje over te laten waaien. 
Ondanks de flinke regen die ik de laatste dagen gehad heb en de wind lig ik goed op schema.
Als alles mee zit vaar ik in de komende 3 dagen naar Ucluet om daar het avontuur af te sluiten. 
Uiteraard moet dan het weer en het materiaal me niet in de steek laten.
De tijd gaat hier veel te snel en het lijkt naar het einde toe steeds sneller te gaan.

24 augustus 2019

Nog maar 1 dagje te gaan.
Ik bivakkeer nu op Bunden island met net een spannend stuk achter de rug. 
Ik moest om het schiereiland tussen Yuquot en Hotsprings Cove heen met een dikke deining tussen de rotsen. 
In alle drukte dook er ook weer eens een walvis op die duidelijk minder moeite met de deining had dan ik.
Morgen laatste dag varen naar Ucluelet. Moet deze halen omdat het zondag hard gaat waaien, ook vertrekt er binnenkort een vliegtuigje die ik wel wil halen. 
Maar al met al zou het ook niet erg zijn om hier nog een tijdje te blijven, lekker fikkie stoken, beetje varen en een beetje met beren stoeien.
Jullie horen weer meer als ik helemaal binnen ben, weer wifi heb en het water echt achter me heb gelaten.

25 augustus 2019

Na 39 dagen varen en 1135 km peddelen ben ik weer terug in Ucluelet. Het was een ongelofelijk mooie trip om te varen. Het overnachten in de wildernis en ontmoetingen met dieren en mensen was fantastisch. Het ging allemaal heel vanzelf met de nodige strubbelingen zoals het karretje en ziek worden van drinkwater. Maar ook dat leidt weer tot ontmoetingen. 
Nu eerst maar een beetje bijkomen en nog een week rondreizen naar Victoria, biertje drinken met Deb en dan door naar Shawna en Leon op Orca Island.

30 augustus 2019

Bij Shawna en Leon van Body Boat Blade International de kaart gesigneerd van Vancouver Island met handtekeningen van andere succesvolle kajakkers. Erg gezellig en fijn op Orcas.